Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Age, inquies, ista parva sunt.

Omnium autem eorum commodorum, quibus non illi plus tribuunt, qui illa bona esse dicunt, quam Zeno, qui negat, longe praestantissimum esse, quod honestum esset atque laudabile.

Minime vero, inquit ille, consentit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nunc vides, quid faciat. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Respondeat totidem verbis.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quis negat?
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Bork
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Numquam facies.
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
  1. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
  2. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
  3. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Quorum altera prosunt, nocent altera. Hoc non est positum in nostra actione. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Duo Reges: constructio interrete. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Ne seges quidem igitur spicis uberibus et crebris, si avenam
uspiam videris, nec mercatura quaestuosa, si in maximis
lucris paulum aliquid damni contraxerit.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus
probabantur.